Dobrze zorganizowane. Pewne siebie. Bardziej empatyczne. W kobietach pokolenia Y tkwi duży potencjał. O igreku napisano już wiele. Utożsamiany jest z ambitnym, pracowitym, kreatywnym pracownikiem, zorientowanym we współczesnym świecie biznesu… mężczyzną. Czy słusznie?

Pokolenie Y?

Określenie to dotyczy ludzi urodzonych między 1984 a 1997 rokiem. Nazywani także “generacją Y”, “pokoleniem Milenium”, “milenialsami”. Są to osoby wychowane w czasie szybkiego rozwoju technologii, korzystające z niej niemal bez przerwy w codziennym i zawodowym życiu. Igreki nie są skażone doświadczeniami z PRL’u. Cechuje je duża otwartość na świat spowodowana m.in. możliwością stałego kontaktu z ludźmi na całym świecie. Są pewni siebie, dobrze wykształceni i chcą się nieustannie rozwijać. Jednocześnie bardziej zależy im na wysokiej jakości życia i zdobywaniu nowych doświadczeń, niż samym posiadaniu.

Wracając do kobiet z pokolenia Y, badanie przeprowadzone przez firmę Hudson udowadnia, że płeć piękna wypada lepiej, jeżeli chodzi o organizację pracy (18%), umiejętności interpersonalne (10%) i pewność siebie (12%). Przyjmują one rolę dynamicznych liderek, którym nie brak wyczucia we współpracy zespołowej i relacjach biznesowych. Dzisiejszy przywódca to coraz częściej młoda wykształcona kobieta z pokolenia „millenialsów”.

Kobiecość siłą

Okazuje się, że kobiety z pokolenia igreków sprawdzają się na wielu płaszczyznach. Podejmują aktywności zawodowe, które dotychczas kojarzone są jedynie z mężczyznami. Co więcej, osiągają przy tym wymierne sukcesy! Niedawne obserwacje badaczy z Uniwersytetu San Luis Obispo oraz Uniwersytetu stanowego Karoliny Północnej wykazały, że są one lepszymi programistkami od mężczyz. Naukowcy udowodnili, że pomysły kobiet dotyczące zmian i ulepszania kodów były znacznie częściej akceptowane. Wyniki są zaskakujące, bowiem zgodnie z europejskimi statystykami stanowią one wciąż jedynie dziewięć procent całej społeczności programistów.

To w pracy. A dodatkowo? Wiele badań udowadnia, że kobiety są dużo bardziej zaabsorbowane obowiązkami domowymi od mężczyzn. Jedno z nich, przeprowadzone przez markę Steamster, pokazuje, że poświęcają one ponad dwukrotnie więcej czasu na prace związane z domem, co w perspektywie miesiąca daje prawie pół etatu! Co ciekawe, niedawny raport „Monitor Rynku Pracy” sporządzony przez Instytut Badawczy Randstad pokazuje, że większość z nas nie potrafi odpoczywać. Okazuje się, że tylko 64 proc. Polaków zapomina o pracy podczas urlopu. Mamy duży problem z utrzymaniem zdrowej równowagi pomiędzy życiem zawodowym a osobistym. Czy można pracować mniej?

Gdy mniej znaczy… więcej

Ciekawe rozwiązanie zaproponowali pracodawcy w Szwecji, gdzie część z nich zdecydowała się na sześciogodzinny dzień pracy. Chociaż Szwedzi wciąż testują nowy system, a następujące zmiany będzie można ocenić dopiero w perspektywie długofalowej, przedsiębiorcy już teraz widzą pozytywne efekty tego rozwiązania. Wielu z nich przyznaje, że pomimo skrócenia go aż o 10 godzin, wydajność pracowników wciąż utrzymuje się na takim samym poziomie. Ponadto w firmie jest mniej konfliktów, a pracownicy są bardziej uśmiechnięci.
Przykład Szwecji pokazuje, że można. Jak Szwedzi zyskali ten sam poziom efektywności pracy? Wyeliminowali cykliczne spotkania, które okazały się być mało potrzebne, zajmując jedynie cenny czas. Ponadto, zredukowano ilość czynników rozpraszających, w postaci Internetu oraz mediów społecznościowych.

Złap równowagę i utrzymuj… odpowiedni poziom motywacji!

Najnowsze badanie przeprowadzone przez Better Live Index wykazało listę krajów, w których równowaga pomiędzy życiem prywatnym a pracą zawodową, jest w największym stopniu zharmonizowana. Zdecydowanym liderem okazały się tutaj kraje skandynawskie. Niestety, Polska na ich tle nie wypadła najlepiej. Znajduje się bowiem na 28 pozycji wśród 36 zbadanych państw. Wyniki te są o tyle niepokojące, że brak życiowej równowagi w dłuższej perspektywie może przekładać się na poważne problemy zdrowotne. Człowiek zestresowany przez pewien czas pracuje na podwójnych obrotach i staje się bardzo produktywny. Wydawać by się mogło, że taki stan jest pożądany przez pracodawców. Nic bardziej mylnego. Organizm ludzki to bardzo mądra maszyna. Długotrwały dystres (tzw. „zły stres”, czyli taki, który utrzymuje się na zbyt wysokim poziomie) może być przyczyną poważnych zaburzeń, zarówno tych emocjonalnych, jak i fizycznych.

Jakim pokoleniem jestem?

Muszę przyznać, że czuję się tylko w połowie igrekiem. Technologię i social media mam dość dobrze opanowane, nie czuję specjalnych granic na świecie, ale bycie wszędzie i ze wszystkimi nie jest mi potrzebne. Najlepiej odnajduję się w domowym zaciszu. W sumie nie mam znajomych, tylko rodzinę i kilkoro najbliższych przyjaciół. Samorozwój? Oczywiście. Ale w specyficznych dla mnie kierunkach. Szukam równowagi między dobrymi relacjami z najważniejszymi ludźmi a posiadaniem. Co w dzisiejszych czasach wcale nie jest oczywiste.

A jak osiągnąć harmonię? Nie wiem… Pogodzenie domowych i zawodowych obowiązków przy jednoczesnym znalezieniu czasu dla siebie jest dla mnie bardzo trudne. Zawsze coś jest nie zrobione, zawsze coś nade mną wisi. Wiele porad mówi, jak się lepiej zorganizować, jak działać szybciej, pracować bardziej efektywnie. Ale prawdę mówiąc, nie znalazłam jeszcze swojego sposobu na pogodzenie wszystkiego. Mogłabym wypełniać domowe obowiązki kosztem własnego samopoczucia (domowa rutyna szybko mnie przytłacza). Czy mam na to ochotę? Na pewno nie. W dodatku nie odbiłoby się to tylko na mnie, ale także na moim mężu. Więc kosztem lekkich wyrzutów sumienia, że podłoga nie lśni jak na reklamach środków czystości, wolę “czas sprzątania” spędzić z Nim. Albo z Nią. Albo ze Sobą.

AUTOR